استادیار گروه مدیریت صنعتی، دانشکده مدیریت و حسابداری، واحد یاردگار امام خمینی (ره) شهرری، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
چکیده: (9656 مشاهده)
با سرعت گرفتن روند شهرنشینی در ایران و افزایش جمعیت شهری بهخصوص در کلانشهر تهران، شاهد بالا رفتن میزان مطالبات شهروندان خواهیم بود، بنابراین درک محیط و آشنایی با متغیرهای محیطی موضوعی است که اهمیتی روزافزون پیدا میکند. توجه نکردن به ظرفیت شهرها و وضعیت متغیرهای تأثیرگذار، منجر به بروز مسائل و مشکلات فراگیر شهری مانند فقر، بیکاری، تورم، آلودگی محیطزیست، نابودی زیرساختها و غیره میشود و نحوه اداره سیاسی، مدیریت منابع اجتماعی و اقتصادی، تدوین سیاستهای اجرایی، برنامهریزی شهری در شهر را تحت تأثیر قرار میدهد. از این رو مدیریت شهری باید به دنبال راهکارهای اساسی برای حل مشکلات و معضلات شهری باشد. از این رو مفهوم حکمرانی خوب[1] شهری بهعنوان یک پارادایم در مدیریت شهری معرفی میشود و طی آن دولت، شهروندان و نهادهای خصوصی در یک جریان فرا بخشی به مشارکت میپردازند. سیستم شاخصهای حکمرانی خوب شهری مبتنی بر 7 اصل کلیدی است که عبارتند از پایداری، کارایی، برابری، مشارکت، پاسخگویی و حسابرسی، امنیت تمرکززدایی. در این پژوهش سعی شده است با تعیین و معرفی شاخصهای حکمرانی خوب شهری، نسبت به ارائه الگویی برای ارزیابی این شاخصها به کمک سیستمهای استنتاج فازی عمل شده و بهعنوان مطالعه موردی از اطلاعات بهدستآمده از منطقه 10 شهرداری تهران استفاده شود. درنهایت نیز به ارائه پیشنهادهایی در جهت هر چه بالا بردن سطح آنها برای بهبود و بهینه کردن عملکرد وضعیت فعلی پرداخته خواهد شد.
نوع مقاله:
علمی پژوهشی |
موضوع مقاله:
پژوهش های مدیریت منابع سازمانی دریافت: 1393/9/23 | پذیرش: 1394/12/1 | انتشار: 1395/3/11