1- استادیار، دانشکده مدیریت، اقتصاد و حسابداری، دانشگاه پیام نور، قزوین، ایران
2- استاد، دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
چکیده: (10530 مشاهده)
هدف پژوهش حاضر، طراحی و برآزش مدلی از روابط میان اجزای سرمایه فکری و رفتار نوآورانه با توجه به نقش مداخلهگرانه تسهیم دانش است. این پژوهش از نوع توصیفی بوده است که از نظر هدف کاربردی و از روش همبستگی تبعیت نموده است. جامعه آماری عبارت از کارکنان صفی بیمارستانهای شهر تهران که نظر به گستردگی زیاد آنها، بیمارستانهای پیامبر (ص)، لولاگر، سجاد، پارس، حضرت رسول (ص)، هاشمینژاد و آپادانا به عنوان خوشههای اصلی مورد توجه قرار گرفتند. دادههای پژوهش با استفاده از پرسشنامههای استاندارد گردآوری و با استفاده از روش معالات ساختاری مورد تحلیل قرار گرفتند.
نتایج پژوهش نشان داد که سرمایه فکری به طور مستقیم، رفتار نوآورانه را تحت تأثیر قرار نمیدهد، اما با مداخله تسهیم دانش، این رابطه تقویت میشود. همچنین سرمایه فکری در سازمانهای مورد مطالعه با تسهیم دانش رابطه معناداری ندارد، اما تمایلات افراد و هنجارهای ذهنی کارکنان بر قصد و نیت آنان نسبت به تسهیم دانش اثر میگذارد و این خود به بهبود رابطه میان اجزای سرمایه فکری و رفتار نوآورانه کمک میکند.
نوع مقاله:
علمی پژوهشی |
موضوع مقاله:
اصلی دریافت: 1392/6/22 | پذیرش: 1394/1/15 | انتشار: 1394/1/30