جستجو در:
دوره 9، شماره 4 - ( 1398 )
جلد 9 شماره 4 صفحات 164-139 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Farazkish M, Montazer G. Assessing E-learning Readiness of Human Resources in Iranian Universities. ORMR 2020; 9 (4) :139-164
URL: http://ormr.modares.ac.ir/article-28-23877-fa.html
URL: http://ormr.modares.ac.ir/article-28-23877-fa.html
فرازکیش مهدیه، منتظر غلامعلی. ارزیابی میزان آمادگی منابع انسانی برای تحقق نظام یادگیری الکترونیکی در دانشگاه‌های ایران. پژوهش های مدیریت منابع سازمانی. 1398; 9 (4) :139-164
1- پژوهشگر پسادکتری رشتۀ سیاستگذاری علم و فنّاوری، گروه مدیریت فنّاوری اطلاعات، دانشکدۀ مدیریت و اقتصاد، دانشگاه تربیت مدرّس، تهران، ایران.
2- دانشیار، گروه مهندسی فنّاوری اطلاعات، دانشکدۀ فنی و مهندسی، دانشگاه تربیت مدرّس، تهران، ایران. ،Montazer@modares.ac.ir
2- دانشیار، گروه مهندسی فنّاوری اطلاعات، دانشکدۀ فنی و مهندسی، دانشگاه تربیت مدرّس، تهران، ایران. ،
چکیده: (5140 مشاهده)
توسعه فنّاوری اطلاعات ظرفیت‌های جدیدی را برای حوزه آموزش عالی فراهم آورده است، یکی از این ظرفیت‌ها «یادگیری الکترونیکی» است به طوری‌که پیاده‌سازی نظام‌های یادگیری الکترونیکی به یکی از مهمترین روندهای سرمایه‌گذاری کشورهای مختلف تبدیل شده است. پیاده‌سازی موفق این نظام‌ها زمانی تحقق خواهد یافت که آمادگی لازم در دانشگاه از نظر ابعاد مختلف انسانی، زیرساختی و محتوایی فراهم گردد. در این مقاله آمادگی منابع انسانی دانشگاه‌ها شامل یاددهندگان (استادان) و یادگیرندگان (دانشجویان) به عنوان یکی از مهمترین ارکان آمادگی یادگیری الکترونیکی در دانشگاه‌های کشور مورد بررسی قرار گرفته است. به همین دلیل، با بهره‌گیری از مطالعات اسنادی و نظر خبرگان، معیارها و سنجه‌های ارزیابی آمادگی منابع انسانی تعیین و وزن هر یک از معیارها محاسبه شده است و سپس بر اساس مدل حاصل میزان آمادگی منابع انسانی در 8 دانشگاه جامع کشور بررسی شده است. نتایج حاصل نشان می‌دهد که در بیش از 25 درصد معیارهای مربوط به آمادگی دانشجویان و حدود 40 درصد از معیارهای مربوط به آمادگی استادان، امتیاز حاصل کمتر از حد متوسط بدست آمده است در عین حال میانگین آمادگی هر دو گروه در حد متوسط ارزیابی شده است. علاوه براین یافته‌های پژوهش عدم توازن میزان آمادگی در معیارهای مختلف را تأیید می‌کند، به همین دلیل ضرورت توجه جدی مدیران دانشگاه‌ها در برنامه‌ریزی برای افزایش آگاهی از مزایای نظام‌های یادگیری الکترونیکی، ایجاد سازوکارهای توانمندسازی مهارتی و ارتقای سطح دسترسی یادگیرندگان و یاددهندگان به امکانات شبکه‌ای مهمترین برنامه‌های نظام دانشگاهی در افزایش میزان آمادگی منابع انسانی برای تحقق یادگیری الکترونیکی است.
واژه‌های کلیدی: منابع انسانی، ارزیابی آمادگی یادگیری الکترونیکی، یادگیرنده، یاددهنده، دانشگاه‌های ایران.
نوع مقاله: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
رفتار سازمانی و مدیریت منابع انسانی
دریافت: 1397/5/16 | پذیرش: 1398/12/24 | انتشار: 1398/12/24
دریافت: 1397/5/16 | پذیرش: 1398/12/24 | انتشار: 1398/12/24
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |