1- دانشیار، گروه مدیریت دولتی، موسسه عالی آموزش و پژوهش مدیریت و برنامهریزی، تهران، ایران
2- دانشجوی دکتری، دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
چکیده: (10056 مشاهده)
ارزشیابی آموزشی درجه ارزشآفرینی برای ذینفعان را آشکار میسازد. نتایج ارزشیابی میتواند در بهبود کیفیت برنامههای آموزشی نیز مؤثر باشد و از هدر رفتن تلاشهای آموزشی جلوگیری کند. در این پژوهش با استفاده از مدل کرک پاتریک (1994)، اثربخشی دورههای آموزشی بهبود مدیریت در سطح رفتار/کاربردی به روش توصیفی و شبهآزمایشی بررسی شده است. باید در نظر داشت که این پژوهش از نظر افق زمانی یک پژوهش طولی محسوب میشود. پیشآزمون پژوهش نیز دو هفته قبل از برگزاری دوره برای سنجش تغییر رفتار ناشی از یادگیری مبتنی بر تجربه بکار گرفته شد. پسآزمون شامل سنجش تغییرات رفتاری فرآگیران در دو مقطع زمانی است:
1- دو هفته بعد از اتمام دوره؛
2- یک الی دو ماه بعداز اتمام دوره.
نتایج ارزشیابی روند تغییرات نشانگر آن است که تغییر رفتار شغلی ناشی از گذراندن دوره آموزشی هرچند بعد از دو هفته مشاهده میشود، اما این امر پایدار نبوده و بعد از گذشت یک ماه سیر نزولی پیدا کرده است. به سخن دیگر، یادگیری فرآگیران در این دورهها به تغییر رفتار شغلی آنان منجر نمیشود. بررسی علل این ناکامی نشانگر آن است که یازده عامل بازدارنده اثربخشی آموزشهای بهبود مدیریت را تقلیل و یا خنثی میکنند. یافتههای این پژوهش گویای آن است که نظام آموزش بهبود مدیریت در ایران نیاز به بازنگری اساسی دارد. این بازنگری در درجه اول مستلزم انتخاب مدل نظری مناسب و در مرحله بعد طراحی مبتنی بر نیازسنجی آموزشی در سطوح شغلی، سازمانی و فرآسازمانی است.
نوع مقاله:
مقاله استخراج شده از طرح پژوهشی |
موضوع مقاله:
اصلی دریافت: 1392/8/20 | پذیرش: 1393/12/13 | انتشار: 1394/5/1