1- دانشجوی دکتری مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
2- دانشیار، گروه مدیریت، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران ، hozoori@pnu.ac.ir
3- استادیار، گروه مدیریت، دانشگاه پیام نور ، تهران، ایران
4- استاد، گروه مدیریت، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
چکیده: (3172 مشاهده)
این پژوهش بر موضوع تصمیمگیری در فضای عدمقطعیت و بهصورت خاص بر تصمیمگیری در حوزه نوآوری و شرکتهای دانشبنیان متمرکز است. تصمیمگیری در شرایط عدمقطعیت پیچیدگیهای بسیاری دارد که اتکای صرف به تحلیلها و الگوهای رایج در تصمیمگیری را مشکل میکند. بنابراین، لزوم توجه به روشهای جایگزین بهویژه در محیط واقعی تصمیمگیری احساس میشود. در این پژوهش با رویکردی توصیفی، الگوی این نوع تصمیمگیری بهصورت خاص در شرکتهای دانشبنیان با روشهای کمّی و مدلسازی معادلات ساختاری تبیین شده است. تحلیلهای آماری براساس 320 پرسشنامه محقق ساخته شامل 77 گویه صورتگرفته و از روش حداقل مربعات جزئی و نرمافزار Smart PLS برای مدلسازی استفاده شده است. الگوی بهدستآمده نشان میدهد که مقولههای زمان و اطلاعات در آفرینش عدمقطعیت نقش زیادی دارند. این عدمقطعیت درنهایت منجر به اتکای تصمیمگیران به روشهای شهودی تصمیمگیری میشود. شرایط زمینهای و مداخلهگر بهترتیب شامل تلاطـم محـیطی، رقبا، تـغییرات بازار، تـغییرات فـناوری، تغییرات کلان و تجربه، آموزش، کنجکاوی و مخزن الگوهای ذهنی روی تصمیمگیری شهودی تأثیرگذار هستند که خود پیامدهایی شامل بهبود سرعت و دقت تصمیمگیری، خلاقیت، افزایش رضایت و بهبود عملکرد شرکت را بهدنبال دارد.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
استراتژی و مدیریت دریافت: 1397/4/28 | پذیرش: 1398/12/26 | انتشار: 1399/4/23