---

هدف این مقاله بررسی وضعیت و ارتباط مولفه¬های توانمندسازی و عملکرد زمینه¬ای و هریک از ابعاد آنها با مطلوبیت حرفه¬ای کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول است. مولفه توانمندسازی براساس مدل باون و لاولر (۱۹۹۲)، مولفه عملکرد زمینه¬ای براساس مدل ون اسکاتر و موتوویدلو (۱۹۹۴) و همچنین مطلوبیت حرفه¬ای براساس مدل جهانی تک سوالی مورد سنجش قرار گرفت. متناسب با هدف مقاله، دو فرضیه اصلی و ده فرضیه فرعی تدوین شده است. جامعه آماری تحقیق ۳۵۵ نفر از کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول است، که تعداد ۱۵۲ نفر از آنها به روش نمونه¬گیری تصادفی طبقه¬ای انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده جهت جمع¬آوری داده¬ها پرسشنامه است که بخش اول آن رضایت شغلی، بخش دوم شامل توانمندسازی با چهار بعد تسهیم اطلاعات، اعتماد، آموزش و پاداش و بخش سوم شامل عملکرد زمینه¬ای با دو بعد تسهیل روابط بین فردی و فداکاری شغلی می¬باشد. پایایی آنها از طریق ضریب آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. ارتباط معنادار و میزان همبستگی هر یک از مولفه¬های توانمندسازی و عملکرد زمینه¬ای و ابعاد آنها با رضایت شغلی بررسی شد. سپس مدل معادله ساختاری برای آزمون مدل فرضی بکار رفت و اثرات مستقیم و غیرمستقیم این عوامل بر رضایت شغلی کارکنان کشف شدند. نتایج آزمونها نشان دادند که هر یک از مولفه¬های توانمندسازی و عملکرد زمینه¬ای و ابعاد آنها با رضایت شغلی ارتباط معناداری دارند، لیکن تنها بعد آموزش با رضایت شغلی رابطه معنادار پیدا نمی¬کند.