1- دانشجوی دکتری، گروه مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
2- استاد، گروه مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران. ، Dr.sarlak@pnu.ac.ir
3- استادیار، گروه مدیریت، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
چکیده: (954 مشاهده)
صمیمیت در سازمان، بهعنوان یک رابطه یا تعامل از راه اشتراکگذاری خواستههای کاری با دیگر کارکنان است که میتواند مشکلات زیادی را رفع و یا از بروز آنها جلوگیری کند. در همین راستا هدف این پژوهش، شناسایی عوامل ارتقای صمیمیت سازمانی در شرایط دورکاری بود. جهتگیری پژوهش حاضر، توسعهای و روششناسی آن کیفی است. رویکرد پژوهش در این پژوهش، تحلیل محتوا و واحد تحلیل آن کلمه و مضمون بود. با بهرهگیری از این رویکرد در تحلیل محتوا که به شیوه تمرکز در کلمهها، تجزیه، توصیف، تشریح و تفسیر نظریههای پشتیبان و متون تجربی بود، دادهها گردآوری شدند. همچنین در این بخش، جامعه پژوهش متشکل از خبرگان دانشگاهی بودند که با استفاده از شیوه نمونهگیری زنجیرهای در مصاحبه پانزدهم اشباع نظری حاصل شد. براساس ترکیب الگوی تحلیل سندلوسکی و باروس (2007) و براون و کلارک (2006) مقولات اصلی و عوامل پژوهش شناسایی شدند. برای ارزیابی کفایت تحلیل محتوا، از روایی تئوریک با رویکرد دریافت نظرات متخصصان و ضریب کاپای کوهن استفاده شد. با بازبینی و تأیید اعضای مشارکتکننده در فرایند اعتبارسنجی و برآورد ضریب 91/0، یافتههای پژوهش از قابلیت اعتبار و اعتماد لازم برخوردار بود. براساس با یافتهها و الگوی شبکهای پژوهش، سه مقوله فراگیر و چهل و یک عامل پایه از عوامل ارتقای صمیمیت سازمانی میباشند. نتایج نشان داد قابلیتهای رفتاری، ساختاری و محیطی سازمان، در ارتقای صمیمیت سازمانی در شرایط دورکاری مؤثر است.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
رفتار سازمانی و مدیریت منابع انسانی دریافت: 1402/4/5 | پذیرش: 1402/5/31 | انتشار: 1402/2/10