1- دانشجوی دکتری مدیریت دولتی، رفتار سازمانی، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران. ، f.rezazadeh@atu.ac.ir
2- استاد، گروه مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.
3- دانشیار، گروه مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.
چکیده: (2019 مشاهده)
رابطه کارمند و سازمان بهعنوان یک اصطلاح فراگیر برای توصیف رابطه بین کارمند و سازمان، امدادرسان سازمانها در بهبود و توسعه امور جهت دستیابی به مزیت رقابتی پایدار و پیشنیاز عملکرد اثربخش سازمانی و سلامت و انسجام سازمانها بوده و محرک مهمی جهت پیوند رویهها و راهبردهای مدیریت منابع انسانی و رفتار سازمانی به نتایج ملموس کسبوکار مانند کیفیت خدمات به مشتری، وفاداری کارمندان و عملکرد شغلی اثربخش در نظر گرفته شده است. بنابراین توجه به این موضوع به مدیران کمک خواهد کرد با پیشبینی و شناسایی نوع روابط، موانع احتمالی و کوچکترین ناهمگونیهای ارتباطی را درک کرده و در جهت ایجاد، پایداری و ارتقای روابط کاری اثربخش تلاش کنند. این مطالعه با روششناسی مرور نظاممند ادبیات (رویکرد مرور نظاممند ادبیات کنتوبلی و
همکاران، 2017)، یک بررسی جامع از 80 مطالعه انتخابی نهایی انتشاریافته در حوزه رابطه فرد و سازمان از سال (1990) تا (2020) را ارائه میدهد و در جدول نهایی ارائه میشود. یافتهها شکاف نظری در پژوهشهای فعلی رابطه فرد و سازمان را شناسایی میکنند: توجهنداشتن و پژوهش کافی درخصوص زمینه سازمانی و روابط ترکیبی سطح خرد و کلان، وجودنداشتن پژوهشهای چندبعدی با درنظرگرفتن سطح رفتار فردی، زمینه سازمانی و روابط کاری. در ادامه با ارائه نتایج و بحث مطالعه، توصیههایی برای پژوهشهایهای آتی، راهبردهای مدیریتی، نقاط قوت و محدودیتهای مطالعه بیان شده است.
نوع مقاله:
مروری سیستماتیک |
موضوع مقاله:
رفتار سازمانی و مدیریت منابع انسانی دریافت: 1400/9/4 | پذیرش: 1400/10/25 | انتشار: 1401/3/10